Het Engelse nationale rugbyteam voor heren vertegenwoordigt Engeland in de internationale rugbyunie voor heren. Ze nemen deel aan het jaarlijkse Six Nations Championship met Frankrijk, Ierland, Italië, Schotland en Wales. Engeland heeft het kampioenschap 29 keer gewonnen (en ook 10 overwinningen gedeeld), 14 keer de Grand Slam en 26 keer de Triple Crown gewonnen, waarmee ze de meest succesvolle regelrechte winnaars in de geschiedenis van het toernooi zijn. Ze zijn momenteel het enige team van het noordelijk halfrond dat de Rugby World Cup heeft gewonnen, nadat ze het toernooi in 2003 hadden gewonnen, en zijn nog drie keer tweede geworden.

De geschiedenis van het team gaat terug tot 1871 toen het Engelse rugbyteam hun eerste officiële testwedstrijd speelde en met 1-0 verloor van Schotland. Engeland domineerde het vroege Home Nations Championship (nu de Six Nations), dat begon in 1883. Na de splitsing van rugbyvoetbal in 1895 in vakbond en competitie, won Engeland het kampioenschap pas in 1910 opnieuw. Ze speelden voor het eerst tegen Nieuw-Zeeland in 1905. Zuid-Afrika in 1906 en Australië in 1909. Engeland was een van de teams die was uitgenodigd om deel te nemen aan de inaugurele Rugby World Cup in 1987 en ging door naar de finale van het tweede toernooi in 1991, waarbij het met 12-6 verloor van Australië. Na hun Grand Slam in 2003 won Engeland de Rugby World Cup 2003 en versloeg Australië met 20–17 in extra tijd. Ze betwistten opnieuw de finale in 2007 ter verdediging van hun titel, verloren met 15–6 van Zuid-Afrika, en bereikten voor de vierde keer de finale in 2019, waarbij ze opnieuw verloren van Zuid-Afrika, 32–12.

Engelse spelers dragen traditioneel een wit shirt met een roos geborduurd op de borst, een witte korte broek en marineblauwe sokken met een witte rand. De thuisbasis van Engeland is het Twickenham Stadium, waar ze voor het eerst speelden in 1910. Het team wordt beheerd door de Rugby Football Union (RFU). Vier oud-spelers zijn opgenomen in de International Rugby Hall of Fame; een van hen is ook lid van de IRB Hall of Fame. Zeven andere voormalige spelers zijn lid van de IRB Hall - vier uitsluitend vanwege hun prestaties als speler, twee uitsluitend vanwege hun prestaties in andere rollen in de sport en één vanwege prestaties als speler en als beheerder.