Jarno Karl Keimo Saarinen (11 december 1945 - 20 mei 1973) was een Finse professionele Grand Prix-motorcoureur. Begin jaren zeventig werd hij beschouwd als een van de meest veelbelovende en getalenteerde motorcoureurs van zijn tijd, totdat hij tijdens de Grand Prix van de Verenigde Staten in 1973 in Italië om het leven kwam. De dood van Saarinen leidde tot meer eisen voor betere veiligheidsomstandigheden voor motorcoureurs die deelnemen aan de wereldkampioenschappen. Hij blijft de enige Fin die een wereldkampioenschap motorracen heeft gewonnen. Saarinen werd ingewijd in de F.I.M. MotoGP Eregalerij in 2009.

Het succes van Saarinen bleef niet onopgemerkt toen Yamaha hem contracteerde om voor het seizoen 1972 op hun 250cc- en 350cc-motorfietsen te rijden. De Yamaha-fabriek gaf hem de tweede 250cc Yamaha TD-3 (YZ635) nadat Barry Sheene klaagde over zijn prestaties tijdens de derde ronde in Oostenrijk. Saarinen beloonde Yamaha's vertrouwen in hem door het 250cc Wereldkampioenschap te winnen in een spannend seizoen lang gevecht met Renzo Pasolini en Rod Gould. Hij eindigde als tweede in het wereldkampioenschap 350cc, wat titelverdediger Giacomo Agostini een grote uitdaging opleverde door drie races te winnen, waaronder een overwinning bij de Grand Prix van Duitsland op het angstaanjagende circuit van de Nürburgring, waar Saarinen Agostini voor het eerst versloeg in een onderlinge strijd. - kop ras. Hij behaalde ook een dubbele overwinning bij de Tsjechoslowaakse Grand Prix met overwinningen in zowel de 250cc- als de 350cc-klasse. De dreiging van de prestaties van Saarinen was zo sterk dat de voorheen dominante MV Agusta-fabriek gedwongen werd een nieuwe 350cc-motorfiets voor Agostini te produceren. Nadat het WK-seizoen was afgelopen, reisde Saarinen naar Groot-Brittannië, waar hij de Race of the Year-uitnodiging in Mallory Park won.

Aan het einde van het seizoen onderhandelde Saarinen met de Benelli-fabriek over de mogelijkheid om 350cc en 500cc Benelli's te rijden in de wereldkampioenschappen. Na een geheime testrit in Modena reed hij Benellis naar overwinningen op Agostini in de 350cc- en 500cc-races op het stratencircuit van Pesaro. De Yamaha-fabriek reageerde op de mogelijkheid om hun sterrijder te verliezen door Saarinen te contracteren voor een door de fabriek gesteunde sponsoring om te strijden op de nieuw ontwikkelde YZR500 voor het seizoen 1973. Hij zou ook zijn 250cc-wereldkampioenschap voor de Yamaha-fabriek verdedigen. De fabriekssponsoring betekende ook dat hij werd voorzien van monteurs voor zijn motorfietsen, waardoor hij zich kon concentreren op het racen. Nu Saarinen een contract tekende, was Yamaha eindelijk klaar om MV Agusta's zestienjarige heerschappij in de 500cc-klasse uit te dagen met competitieve uitrusting.